Kerkhof

In het oudste graf op het kerkhof (nummer 00) ligt Mr. Dirk Burger van Scoorl, begraven in 1717. Dirk Burger van Scoorl was in Oudesluis de dorpsbarbier, chirurgijn en inner der belastingen van een grotere regio. Hij kreeg bekendheid als kroniekschrijver. Van zijn hand verschenen kronieken over Medemblick en Schagen. Daarin noemt hij ook de ondergang van 't Ooghe in 1570 (Allerheiligenvloed). Hij schreef daarin ook dat hij in 1707 bij laag water in zee nog fundamenten van het oude kerkje en opengespoelde lijkkisten had gezien. Hij heeft vrijwel zijn gehele leven in Oudesluis gewoond en daarom is het opmerkelijk dat hij te Callantsoog is begraven.
Links de achterzijde, rechts de voorzijde van zijn steen.  

Op het kerkhof bevindt zich ook het oorlogsgraf (graf 01) van een Engelse piloot: N.D. Crockart. Om 22.15 op 26 juni 1940 steeg vanaf vliegbasis Waddington in Engeland de Hampden type 1 P1329 van het 50 squadron van de Royal Air Force op met vier bemanningsleden aan boord. Hun missie was het strategisch bombarderen van het vliegveld in Hannover (Duitsland). Om een onbekende reden is één van de motoren uitgevallen, dit is door middel van radiocontact doorgegeven aan de basis. Om 3.59 op 27 juni 1940 kreeg de basis de melding "Going-down", hierna stortte het toestel neer in de Noordzee. Er waren geen overlevenden. De piloot Norman David Crockart is begraven op het kerkhof van Callantsoog. Een ander bemanningslid, Sgt Allen John Dennis Ingram, is begraven in Denemarken op het kerkhof van Norre Havrvig. De overige twee bemanningsleden F/S William Thomas Joseph Southey en Sgt Eric Howard Mckenzie Turner zijn nooit gevonden. (Bronvermelding: nl.tracesofwar.com)

______________________________________________________________________________________________________________________


Vlakbij de grafsteen van mr Dirk Burger van Schoorl bevindt zich de grafsteen van John Wright en Charles N.P. Moxon. De 47-jarige hofmeester Wright en de 17-jarige leerling Moxon kwamen eind januari 1890 om bij het vergaan van hun schip de ‘Loch Moidart’.Dat schip, met als thuishaven Glasgow, was op weg met salpeter van Pisagua (Chili) naar Hamburg. De viermaster van 2081 ton, gebouwd in 1881 te Glasgow, had een lengte van ruim 87 meter en een breedte van bijna 13 meter en bevatte twee dekken; er waren 32 man aan boord. In de nacht van 26 januari 1890 strandde het schip bij storm op 400 meter bezuiden strandpaal 15 op de buitenbank. De volgende morgen nam het reddingswerk een aanvang, maar het wilde niet erg vlotten. Met vuurpijlen probeerde men vanaf het Callantsoger strand een lijn naar het schip te schieten en ook de inmiddels gearriveerde Pettemer reddingsboot trachtte verbinding met het schip te krijgen. Dat lukte niet, waarop vijf man met de ‘scheepsboot’ het schip verlieten. Dat bootje sloeg echter om; drie man verdronken en twee spoelden meer dood dan levend aan op het strand. De overige 27 opvarenden waren in het tuig gevlucht, luid om hulp roepend, wat door de redders goed te horen was, maar door het noodweer konden die niets doen.
‘s Middags om drie uur gingen de masten overboord waarna de 27 zeelui een jammerlijk einde vonden in de golven. Kort daarop verdween ook het sterke ijzeren schip door de enorme kracht van de golven in stukken in zee. De sleepboot ‘Hercules’ met op sleeptouw de reddingsboot uit Den Helder kon niets meer ontdekken van de ‘Loch Moidart’. De lijken van John Wright en Charles Moxon spoelden aan op het strand van Callantsoog en werden aldaar begraven. Op de steen staat dat beiden "were drowned in the wreck of the ship."Als datum van overlijden geeft de steen aan: zondag 26 januari 1890.
Bron: Zijper Museum (L.F. van Loo)