VOORTGANG RESTAURATIE (30 maart 2013)

De zerken liggen weer recht:
 

Tijdens de schoonmaak van de kerk na de restauratie van de binnenmuren constateerden we dat er diverse grafstenen los lagen, sommige waren behoorlijk verzakt en overal slechte voegen waarin veel stof en vuil zich verzameld had. Iedereen had het toen veel te druk om de restauratie van de kerk en de buitenmuren tot een goed einde te brengen. We moesten er niet aan denken om nog meer hooi op onze vork te nemen.
Maar ja, na de feestelijke onthulling van het gedenkbord zagen we die wiebelende stoel voor de predikant bij de avondmaalstafel, zagen we het verhoogde struikelrisico voor wie niet goed oplette en zagen we zelfs struiken die midden tussen de banken probeerden op te groeien. In overleg met de aannemer Pronk en met de kerkenraad is toen besloten dit probleem begin 2013 aan te pakken. Toen de vorst in januari kwam, was dat reden voor de aannemer om de beschutting van de kerk te zoeken.
De oude zerken moesten voorzichtig behandeld worden zodat ze niet zouden beschadigen of zouden barsten. Bedenk wel dat een grote steen van soms meer dan 12 cm dik zeker 1000 kilo weegt. Als die steen enkele centimeters opgetild is met een zware takel en helemaal goed ligt, wordt dun cement in de voeg gegoten. Dit cement verspreid zich onder de steen zodat na droging een harde laag gevormd wordt waarop de steen rust. Elke steen is afzonderlijk gelicht, gesteld en vastgezet.
De grafstenen sluiten nu beter aan en de voegen zijn weer netjes gevuld, maar het blijft een verzameling van niet waterpas liggende grafstenen uit verschillende tijden. Zo kennen we onze oude kerkvloer en zo willen we het ook houden.
De eerste zondag na deze opknapbeurt kregen we commentaar van rollatorgebruikers dat de vloer zo mooi recht lag: de storende “drempel” in het gangpad was verdwenen.
Blijft nog één onbeantwoorde vraag en het antwoord blijft verborgen in de schoot der goden: wat ligt er onder de grafzerken?

Eltjo Hoogenraad